اقتصاد کشور چین یک بازار سوسیالیستی مختلط است که تا حد زیادی مبتنی بر سازمان های اقتصادی دولتی است اما به کسب و کارهای خصوصی بی شمار و سرمایه گذاری خصوصی نا محدود، اجازه ی کار و ترقی می دهد.
دولت چین که از برنامه ریزی اقتصادی بهره می برد حدودا از سال ۱۹۷۸ اصلاحات اقتصادی را آغاز نمود.اقتصاد چین در سال ۲۰۱۹ از نظر تولید ناخالص داخلی دومین اقتصاد بزرگ جهان بود، و در ۲۰۱۷ توانست رتبه نخست از نظر تولید ناخالص داخلی بر پایه ی برابری قدرت خرید را در میان همه ی کشور های دنیا به دست آورد.
چین پرسرعت ترین اقتصاد بزرگ دنیا است، به این شکل که در طول ۳۰ سال گذشته به طور میانگین سالانه ۱۰ درصد رشد را تجربه کرده است. بخش عمومی چین ۶۳ درصد از کل اشتغال کشور را در اختیار داشت. صندوق بین المللی پول در سال ۲۰۱۹ چین را بر پایه ی درآمد سرانه در رتبه ی ۷۳ام قرار داد.
تولید ناخالص داخلی چین در ۲۰۱۹ معادل ۱۴/۳ تریلیون دلار (۹۹ تریلیون یوآن) بود. چین دارای منابع طبیعی به ارزش تخمینی ۲۳ تریلیون دلار است که ۹۰ درصد آن را زغال سنگ و عنصرهای خاکی کمیاب تشکیل می دهند.
همچنین چین بیشترین دارایی بخش بانکی به ارزش ۴۰ تریلیون دلار (۲۶۸/۷۶ تریلیون یوآن) و ۲۷/۳۹ تریلیون سپرده را در اختیار دارد. این کشور چهارمین مرکز جذب سرمایه گذاری خارجی و یازدهمین کشور سرمایه گذار مستقیم خارجی در کشورهای دیگر است. چین دومین کشور دنیا از لحاظ شمار میلیاردرها است، به طوری که مجموع ثروت آن ها به ۹۹۶ میلیارد دلار می رسد.
چین عظیم ترین ذخیره ی ارزی خارجی به مبلغ ۳/۱ تریلیون دلار را در اختیار دارد. به طور تاریخی نیز، چین یکی از قدرت های اقتصادی عظیم دنیا در طول دو هزاره ی گذشته ی میلادی بوده است.
