نقاشی سنتی چین
بیشتر مردم تصور می کنند که نقاشی سنتی چین چیزی جز آب مرکب آن هم به سبک آزاد نیست. این تصور سوءبرداشتی بیش نیست. نقاشی سنتی چین براساس سبک و مهارت به کار گرفته برای خلق اثر به دو نوع اصلی «گنگ بی جونگ سای هوا» (نقاشی با ضربه های ظریف و نرم قلم آغشته به رنگ های غلیظ) و «شویی موشیه ایی هوا» (نقاشی آب مرکب سبک آزاد) تقسیم می شوند.
«گنگ بی هوا» را نقاشی ضربات نرم هم می نامند. هنرمند از خطوط منظم و تمیز برای مشخص کردن طرح بیرونی اجسام استفاده می کند اما توجه ویژه به پرداخت دقیق جزئیات در تصویر دارد و سپس با رنگ های غلیظ و براق به تصویر جان می دهد.
رنگ های به کار رفته در نقاشی های «گنگ بی هوا» معمولا از مواد طبیعی (معدنی) ساخته می شدند. این رنگ ها کیفیت اصلی خود را سال ها حفظ می کردند. گنگ بی هوا با رنگ های روشن و زیبا کارکرد تزئینی خیره کننده ای دارد، به همین دلیل بیشتر نقاشان تاریخ چین برای بیان عظمت امپراتوری این روش را به کار می بردند.
در مقابل گنگ بی هوا، نقاشی آب مرکب به سبک آزاد وجود دارد که آن را نقاشی ضربات تند هم می گویند. سادگی، ویژگی بارز این شیوه است. همه سعی هنرمند این است تا با کمترین ضربه های قلم، ملاحت و روح موضوع را پدیدار کند، گرچه توجه کمی به حفظ شباهت و دقت در پرداخت جزئیات سوژه دارد.
ترکیب بدیع شعر، خطاطی، نقاشی و حکاکی
نقاشی سنتی چین عبارت است از شعر، حاشیه نویسی اثر و یکی دو مهر، بیان هنرمندانه ای است از شعر، خطاطی، نقاشی و حکاکی که در نهایت به صورت مهر تجلی پیدا می کند. عمق آموخته های فرهنگی نقاش تاثیر بسزایی در خلاقیت و آفرینندگی هنری او دارد. هنرمند معمولا پیش از آن که دست به قلم شود باید طرح و نقشه ای کلی داشته باشد، مثلا چطور اشعار را نقش کند و از چه نوع خطاطی حروف استفاده کند و مهر شخصی اش را کجای نقاشی حک کند.
شکوفایی نقاشی پیکره، منظره و گل و مرغ
نقاشی های پیکره، منظره و گل و مرغ سه مکتب بزرگ نقاشی سنتی چین اند و از معمول ترین موضوعات نقاشی سنتی چین به شمار می آیند. این سه موضوع کما بیش معادل نقاشی منظره و طبیعت بی جان در نقاشی های اروپایی است. در نقاشی های بدوی چین، پیکره های انسانی از نخستین عناصری اند که به چشم می خورند. کشفیات باستان شناسی هم مهر تاییدی بر این باور زده است. نخستین اجداد چینیان در جوامع ابتدایی با گچ سفید، اکسید آهن قرمز و زغال سیاه نقش هایی از انسان و حیوان بر صخره ها می کشیدند.
ابزار و وسایل منحصر به فرد و ترکیب عناصر در نقاشی سنتی چینی
اختلاف نقاشی سنتی چین با شکل اروپایی آن در استفاده از ابزار و مواد نیز هست. کاغذ، قلم، مرکب و دوات از ابزار اصلی نقاش چینی است که آن ها با عنوان «چهار گنجینه ی یادگیری» نام می برند. این چهار وسیله از ابزار رایج اندیشمندان چینی هم بوده اند.
جهت آشنایی با زبان چینی و کسب اطلاعات ثبت نام کلاس های آموزش زبان چینی به سایت موسسه نام آوران مراجعه فرمایید.