در ذهن ما ایرانی ها، غذاهای چینی معمولا چیزی شبیه برنج شفته و رشته های نودل مانند
با ظرف های چوبی است، یا وقتی اسم غذاهای چینی را می شنویم، انواع جاندار سرخ یا اب پز شده به ذهنمان می آید.از ویژگی های خاص آشپزی چینی میتوان به خرد کردن اجزاء غذا به طوری که هنگام صرف غذا به بریدن آن ها نیاز نباشد، کم پختن اجزا غذا و طبخ جداگانه اجزاء غذا خصوصا سبزیجات اشاره کرد.
روش های پخت متداول
آشپزی در مناطق مختلف چین به شیوه های متفاوت انجام می شود.تفت دادن آشناترین روش پخت و پز چینی است.در این روش محتوایات غذا را به مدت کوتاه در روغن تفت می دهند.هنگام تفت دادن معمولا تره بار آبدار و گوشت را جدا از سایر مواد تفت می دهند.گوشت، مرغ، ماهی و انواع تره بار مانند سیر، پیاز، کرفس، فلفل سبز، جوانه ماش، کدو از جمله موادی است که با این روش پخته می شود.
بخار پز کردن یکی دیگر از روش های متداول در آشپزی چینی است.برای بخار پز کردن معمولا از ظرف های چوبی استفاده می شود.غذاهای بخار پز شده با انواع و اقسام سس صرف می شود.
مرغ، گوشت یا ماهی بلوری با روش خاص دیگری در آشپزی چینی پخته می شود.در این روش ماده ی مورد طبخ در دیگ آب جوشی می اندازند.پس از یک یا دو دقیقه جوش زدن زیر دیگ را خاموش می کنند و ماده ی مورد طبخ را پس از سرد شدن تکه تکه کرده، در ظرف می کشند.
خورش چینی به غذایی گفته می شود که در سس پخته می شود.ادویه آن معمولا زنجبیل تازه و دارچین است و سس سویا دارد.خورش چینی شباهت هایی به خورش ایرانی دارد و با نان یا برنج خورده می شود.
مواد و ادویه متداول
زنجبیل و دارچین از ادویه های متداول در آشپزی چینی هستند. سس سویا و کنجد نیز در انواع سس ها و غذاهای چینی کاربرد دارند.