برنج مهم ترین فرآورده ی کشاورزی در چین است.بخش های جنوبی چین که
زمین های سیلابی دارند برای کشت برنج مناسب تر است،اما کشاورزان چینی در سراسر کشور با حفر جوی های اضافی زمین های بیشتری را زیر آب می برند.در گذشته اهمیت برنج به قدری زیاد بود که از آن برای پرداخت مالیات استفاده می کردند.برنج غذای روزمره ی مردم را تشکیل می داد و حتی نوشیدنی های الکلی را نیز از تخمیر برنج به دست می آورند.گندم و غله های دیگر نیز کشت می شد ولی اهمیت آن ها به پای برنج نمی رسید.
غذاهای چینی،بیشتر گیاهی هستند.یکی از آموزه های معبد ها و صومعه های چینی این است که تغذیه ی سالم موجب طول عمر می شود و گیاه خواری بهترین و سالم ترین روش تغذیه برای انسان است.البته چینی ها گوشت هم می خورند ولی خیلی به ندرت،و هرگز مرغی را که هنوز تخم می گذارد،نمی کشند.ماهی محبوب ترین غذای گوشتی در سراسر چین است که با برنج و سبزیجات مصرف می شود.
در گذشته آن ها غذا را روی حرارت کم در قابلمه ی سه پایه ای به نام “دینگ” می گذاشتند.غذا را از صبح داخل دینگ و روی شعله ی ملایم بار می گذاشتند تا غروب که افراد خانواده از کار در مزرعه برمی گردند شام شان حاضر باشد.ثروتمندان طبعا آشپز داشتند و آشپزها هم از دینگ استفاده می کردند ولی ماهیتابه و تنور هم در اختیارشان بود.