مفهوم فرهنگ چای به زبان چینی به عنوان chayi (“هنر نوشیدن چای”) یا cha wenhua (“فرهنگ چای”) گفته میشود. کلمه cha ( 茶 ) نشان دهنده نوشیدنی است که از کاملیا سیننسیس ، گیاه چای گرفته شدهاست. قبل از قرن هشتم قبل از میلاد، چای به طور جمعی با اصطلاح 荼 (pinyin: tú) به همراه تعداد زیادی از گیاهان تلخ دیگر شناخته میشد. لغت قدیمی تر چای به صورت 艸 (pinyin: cǎo) است که به شکل کاهش یافته 艹 و لغت 余 (pinyin: yú) ساخته شدهاست که نشانه آوایی آن را نشان میدهد.
طبق سنت چینی، اعضای نسل جوان باید با آوردن یک فنجان چای احترام خود را نسبت به اعضای نسل قدیمی و بزرگترها نشان دهند. دعوت از بزرگانشان برای صرف چای در رستورانها یک فعالیت سنتی در تعطیلات است. در گذشته، افراد طبقه پایین جامعه، چای را برای طبقه بالای جامعه آماده میکردند. امروزه با آزادسازی روزافزون جامعه چین، این قانون و مفهوم کمرنگ شده است.
روشهای مختلفی از دم کردن چای چینی وجود دارد که برای موارد مختلف متغیر است به عنوان مثال، چایهای سبز ظریف تر از چایهای سبوس دار یا چایهای سیاه هستند بنابراین، چای سبز باید با آب خنک تهیه شود. غیر رسمیترین روش دم کردن چای، اضافه کردن برگهای چای به قوری حاوی آب گرم است. این روش معمولاً در خانهها و رستوران ها انجام میشود. روش دیگر برای سرو چای استفاده از یک کاسه لیوانی کوچک به نام گایوان است. امپراتور هونگوو از سلسله مینگ با ممنوعیت تولید چای فشرده، به تولید چربی شکر چای کمک کرد.
چای چینی تأثیر عمده ای در توسعه فرهنگ چینی داشته است و فرهنگ سنتی چینی از نزدیک با چای چینی در ارتباط است. چای اغلب با ادبیات، هنر و فلسفه در ارتباط است و از نزدیک با تائوئیسم، بودیسم و کنفوسیوسین پیوند دارد. تقریباً از زمان سلسله تنگ، نوشیدن چای بخشی اساسی از پرورش انسانها بودهاست. فلسفه چینی چان (شبیه به ژاپن ذن) نیز با نوشیدن چای در ارتباط است.